Р. Кантильон экономикалық ғылымға қандай жаңалық енгізген?
А) «Экономикалық игіліктер» терминін алғаш қолданған.
В) «Кәсіпкерлік» терминін алғаш ұсынған.
С) «Бизнес» деген ұғымды енгізген.
D) Оның экономикалық ғылымға ешкандай қатысы болмаған.
Е) Кәсіпкерліктің түрлерін дамытқан.
-
Ең кең тараған кәсіпкерліктің түрі қандай?
А) Жеке кәсіпкерлік. В) Корпорациялар. С) Синдикаттар. D) Картель.
Е) Консорциум.
-
Ескірген құралдарды аудару – бұл:
А) Таза инвестиция. В) Шетелдік таза инвестиция. С) Амортизация.
D) Қолдануға болмайтын қорлар. Е) Тұтынушыларды қанағаттандыру заттары.
-
Мыналардың қайсысы айнымалы капиталдың құрамына кіреді?
А) Материал, шикізат. В) Энергия және ұсақ саймандар. С) Жалақы. D) Қоспа заттар. Е) Аталғандардың барлығы жатады.
-
Негізгі капитал дегеніміз - бұл:
А) Тозу өлшемі бойынша өндірілген өнімге өзінің құнын бөлшектеп көшіретін өндіріс процесінде толық қатысатын өндіріс капиталының бөлігі.
В) Өндіріс процесінде құны өзгермейтін капитал.
С) Дайын тауарға құнын көшіретін және берілген өндіріс циклінде толық тұтынылатын капитал.
D) Табиғи нысаны толық өзгеретін капитал.
Е) Өндіріс процесінде пайдаланылмайтын капитал.
-
Қазақстанда шағын бизнесті дамыту үшін не қажет?
А) Жеңілдетілген несиелер. В) Жеңілдетілген салық салу.
С) Құқықтық жағынан қорғалуы. D) Қолдау ұйымдарын қалыптастыру. Е) Аталғандардың барлығы дұрыс.
16. Заңдылыққа сәйкес кәсіпкерліктің қандай түрі мемлекеттік тіркеуді қажет етпейді?
А) Жеке шаруашылық. В) Жеке кәсіпкерлік.
С) Шаруашылық серіктестік. D) Ашық акционерлік қоғам. Е) Жабық акционерлік қоғам.
17. Кәсіпкерлік терминін алғаш рет экономикалық ғылымға кім енгізді?
А) А. Пезенти. В) Р. Кантильон. С) Й. Шумпетер. D) Ксенофонт.
Е) К. Маркс.
18. Венчурлік фирмалар – бұл қандай фирмалар?
А) Мемлекет қарамағындағы білім саласындағы кәсіпорындар.
В) Капиталды қолдану негізінде жаңа өнім өндірумен айналысатын мекемелер.
С) Тәуекелге баратын, жаңа технологияны пайдалануға маманданған коммерциялық ғылыми ұйымдар.
D) Фьючерстік келісімдермен жұмыс істейтін фирмалар.
Е) Монополоистік бірлестіктерге кірмеген фирмалар.
19. Мыналардың қайсысы негізгі капиталға жатады:
А) Ғимараттар мен құрылыстар. В) Шикізат. С) Еңбекақы.
D) Бағалы қағаздар. Е) Дайын өнім.
20. Бизнесті қоршаған ортаның негізгі элементтеріне жататындар:
А) Тұтынушылар мен бәсекелестер.
В) Бұқаралық ақпарат құралдары.
С) Қоғамдар мен тұтынушылық ассоциациялар.
D) Жергілікті басқару органдары.
Е) Технологиялық даму жетістіктері.
21. Айналмалы капитал дегеніміз - бұл:
А) дайын тауарға өзінің құнын бірден көшіретін және берілген өндіріс циклінде толық тұтынылатын капитал.
В) өндіріс процесінде құны өзгермейтін капитал.
С) өндірілген өнімге өзінің құнын біртіндеп беретін өндіріс капиталының бөлігі.
D) табиғи формасы толық өзгермейтін капиталдың бір бөлігі.
Е) өндіріс процесінде жиі қолданылмайтын капитал.
22. Ірі бизнестің кемшілігі қандай?
А) Капиталды тартудың шексіз мүмкіндігі.
В) Өндіріс ауқымының тиімділігі.
С) Қаржыландырудың жұмылдырылуы.
D) Басқарудағы бюрократиялық әрекеттердің орын алуы.
Е) Арзан өнімдерді өндіру.
23. Шешім қабылдау жауапкершілігі кімге артылады?
А) Кәсіпкерге. В) Бухгалтерге. С) Мемлекетке.
D) Салық инспекциясына. Е) Қоғамдық ұйымдарға.
24. Кәсіпкерлік дегеніміз – бұл:
А) Меншік дегенді білдіреді.
В) Тәуекелділікпен байланысты іс-әрекеттер.
С) Өндіріс факторларын өзара жұмылдыратын, жаңашылдық пен тәуекелділікті қажет ететін қызмет түрі.
D) Болжамсыз қызмет.
Е) Кез-келген бизнестің түрі.
25. Серіктестіктер қалай құрылады?
А) Өндірістің көлемін бір кәсіпорынның шеңберінде шоғырландыру арқылы.
В) Кәсіпорынның иемдену және басқару шешімдері туралы екі немесе одан да көп адамдар өзара келіскенде.
С) Бағалы қағаздарды шығарумен байланысты фирмалардың бірігуі жолымен.
D) Қаржылық қызметтерін ортақтастыру арқылы.
Е) Жеке тұлғалар мен мемлекет арасындағы тұрақты байланыстар орнату арқылы.
26. Төмендегі қайсысы капитал формуласы болып табылады?
A) Т-А-Т. B) А-Т-А*. C) А-А. D) Т-Т. E) А-Т.
27. Тәуекелге барып жаңа технологияны пайдалануға маманданған ғылыми-зерттеу ұйымдары – бұл:
А) Франчайзингтік шағын фирмалар. В) Венчурлік фирмалар.
С) Новаторлар. D) Инновациялық кәсіпорындар. Е) Консалгтингтік фирмалар.
28. Мыналардың қайсысы негізгі капиталға жатады:
А) бағалы қағаздар. В) еңбекақы. С) шикізаттар. D) станоктар.
Е) аралық өнімдер.
29. Негізгі капиталдың тозуына байланысты бөлінетін қаржылық қор:
А) Таза инвестиция.
В) Амортизациялық қор.
С) Тұтынушы тауарларды сатып алу үшін қолдануға болатын қорлар. D) Жеке тұтынуды қанағаттандыру үшін арналған қаржы.
Е) Жалпы инвестиция.
30. Мыналардың ішінен қайсысын шағын бизнеске тән артықшылық деп санауға болмайды?
А) Әрекеттерінің еркіндігі. В) Тәуекелдің жоғарғы деңгейі.
С) Нарықтағы өзгерістерге тез бейімделе білу. D) Құрылудың және ұйымдасудың жеңіл болуы. Е) Өндіріс шығындарының төмен болуы.
8-ТАҚЫРЫП
Фирманың өндіріс шығындары мен табыстары
Мақсаты: фирма шығындарының және табыстарының түрлерін қарастыру, пайданың түрлерін атау, өндіріс шығындарын азайту және пайданы арттыру ережелерін түсіндіру.
Талқылау сұрақтары:
8.1 Өндіріс шығындарының теориясы. Трансакциондық шығындар
8.2 Шығындардың түрлері. Фирманың шығындарын барынша азайту мәселесі
8.3 Фирманың табыстары және оның түрлері
8.4 Пайда туралы теориялық көзқарастар. Фирманың пайдасын барынша арттыру мәселесі
Негізгі ұғымдар: шығындар, айқын шығындар, айқын емес шығындар, тұрақты шығындар, өзгермелі шығындар, жалпы шығындар, орташа шығындар, шекті шығындар, трансакциондық шығындар, табыс, жалпы табыс, орташа табыс, шекті табыс, пайда, экономикалық пайда, бухгалтерлік пайда, қалыпты пайда, т.б.
8.1 Өндіріс шығындарының теориясы. Трансакциондық шығындар
Шығындар және өндіріс шығындары ұғымы экономикалық теория ұғымдарының ішінде ерекше, аса маңызды рөлді ойнайды, өйткені олар бәсекелестік ортада фирма қызметінің тағдырына, оның көлеміне, болашақ дамуына, және соңында табысы мен пайда мөлшеріне тікелей әсер етеді
Шығындар, ең алдымен өндіріс шығындары туралы теориялық көзқарастар классикалық саяси экономияның негізгі өкілдері А. Смит пен Д. Рикардоның зерттеулерінде кездеседі. Смит абсолютті шығындар тұжырымдамасын, Рикардо салыстырмалы шығындар тұжырымдамасын енгізген. Олар өндіріс шығындарын өнімнің жеке бірлігін жасауға кеткен қоғамдық қажетті еңбектің орташа шамасымен байланыстырады.
Марксизм теориясы өндіріс шығындарын кеңінен зерттеді. Бұл теорияның басты өкілі К. Маркс өзінің «Капитал» атты еңбегінде өндіріс шығындарын жан-жақты талдады. Ол тауардың жасалуын және оған жұмсалған шығындарды өндіріс құрал-жабдықтарымен және жұмыс күшімен байланыстырды. Тауардың құнын құрайтын еңбек шығындарын нақты шығындар деп атайды.
Маржинализм теориясы өндіріс шығындарын тауардың ерекше қасиеті болып табылатын пайдалылық ұғымы тұрғысынан зерттейді. Пайдалылық, соның ішінде, тауардың жалпы пайдалылығы және шекті пайдалылығы психологиялық құбылыс ретінде өндіріс факторлары үшін фирмалар төлейтін соңғы соманың шамасы болып табылады. Маржиналистер экономикалық ғылымға шекті шығындар тұжырымдамасын енгізген, ол туралы біз әлі айтатын боламыз.
Институционализм бағытының өкілдері шығындар теориясын әріқарай дамыта түсті. Олар өндіріс шығындарынан басқа жеке шығындардың, қоғамдық шығындардың, абсолюттік шығындардың, қаржылық шығындардың, сонымен қатар, қысқа мерзімді және ұзақ мерзімді шығындардың бар екендігін бөліп көрсетті.
Неоклассикалық теория өндіріс факторларына жұмсалатын шығындарды өнім көлеміне тәуелді өзгермелі шығындар және өнім көлеміне тәуелді емес тұрақты шығындар деп ажыратады. Сондай-ақ, өзгермелі шығындардың да, тұрақты шығындардың түрлерін анықтайды.
Соңғы уақыттарда неоинституционализм бағытының басты өкілі Р. Коуз енгізген трансакциондық шығындар теориясы аса маңыз-ды сұрақтардың бірі болып табылады. Трансакциондық шығындарды көбінесе айналым шығындарымен байланыстырады. К. Эрроудың ойынша, экономикадағы трансакциондық шығындардың орын алу заңдылығы физикадағы үйкеліс заңымен ұқсас дейді, олай болса экономиканы бұл шығындарсыз елестету қиын. Қазіргі уақытта, фирманың нарықтағы негізгі қызметі болып осы трансакциондық шығындарды үнемдеу табылады. Яғни, солар арқылы фирманың мүшелері қандай да бір ақпарат алуға жұмсайтын шығындарын төмендете алады. Дуглас Норт трансакциондық шығындардың негізгі түрлерін бөліп көрсетті:
1. Нарық туралы ақпарат іздеумен және сол нарықтағы тауарлар мен қызметтер қозғалысының қалыптасу шарттарымен байланысты шығындар.
2. Келісім-шарттар жасаумен және келіссөздер жүргізумен байланысты шығындар.
3. Тауардың сапасын анықтауға, стандарттар жүйесін жасауға, фирманың маркалық белгісін қорғауға жұмсалатын шығындар.
4. Заң жүйесінің көмегімен меншік құқығын және оның тәртібін қорғауға жұмсалған шығындар.
5. Нарықта ойланбай жасалған (оппортунистік мінез-құлық) әрекеттерден болған шығындар.
8.2 Шығындардың түрлері. Фирманың шығындарын барынша азайту мәселесі
Өндіріс шығындары – бұл фирманың өндіріс факторларын тартумен және оларды пайдаланумен байланысты әртүрлі жұмсалымдардың ақшалай көрінісі.
Фирманың шығындарына деген бухгалтерлік және экономикалық көзқарастар қалыптасқан. Фирма қызметіндегі капитал айналымы өткен уақытпен бағалануы мүмкін. Мұндай жағдайда шығындарды анықтаудың бухгалтерлік бағыты орын алады. Бухгалтерлік шығындар фирма қызметінің нәтижесін шығарумен, айқын қалыптасқан шығындарды анықтаумен байланысты болып табылады. Сонымен қатар, капитал айналымы фирманың болашағы тұрғысынан да қарастырылуы мүмкін. Бұл кезде экономикалық шығындар пайда болады. Экономикалық шығындар фирма қызметінде қолданылатын өндіріс факторларын алдағы уақытта балама жолдармен қаншалықты тиімді пайдалануға болатындығын көрсетеді.
Бухгалтерлік шығындарға амортизация, материалдық шығындар, еңбекақыға кеткен шығындар, әлеуметтік сақтандыру шығындары жатады және олар фирманың есеп берулерінде көрсетіліп айқын шығындар сипатына ие болады. Ал экономикалық шығындардың бухгалтерлік шығындардан басты айырмашылығы болып фирманың қарамағындағы құралдардың әртүрлі нұсқаларда қолданылуы табылады. Экономикалық шығындарға қатысты қарайтын болсақ, фирмада әрқашанда таңдау болады, яғни қолда бар қаржысын өндіріске салып қосымша пайда көре алады немесе сол қаржысын банкке салып одан пайыз түрінде де пайда таба алады. Бірақ бұл жерде капиталдың бірдей жұмсалуының нәтижелері әртүрлі болуы мүмкін. Сондықтанда экономикалық есептеулер жүйесінде баламалы шығындар орын алады. Баламалы шығындар, немесе таңдау шығындары – бұл ресурстарды пайдаланудың ең жақсы мүмкіндіктерін жіберіп алумен байланысты шығындар. Мысал ретінде түсіндіретін болсақ, фирма ресурстарды сырттан еркін түрде сатып алуы мүмкін («айқын» ақшалай шығындар), ал ресурстардың басқа бір бөлігі фирманың меншігі ретінде өз ішінен шығуы мүмкін («айқын емес» шығындар). Сонда баламалы шығындар «айқын» (ақшалай) және «айқын емес» шығындардың сомасына тең болады.
Фирма өнідіріс көлемі мен ұсынысты анықтау үшін ең алдымен осы баламалы шығындарға назар аударады, себебі, оларды алдағы уақытта нарықта тауарлар ұсынысын шектейтін фактор ретінде қарастырады. Әрбір фирма баламалы шығындарын әрдайым төменде-туге тырысады, өйткені олардың өсуі пайдасын төмендетуге алып келеді.
Сонымен қатар, экономикалық шығындардың құрамына қалыпты пайда да кіреді. Қалыпты пайда кәсіпкерлік қабілет факторынан түсетін және іскерлік белсенділікті жүзеге асырудан келетін ең минималды қамтамасыз етілген таза табыстың түрін білдіреді. Олай болса, бухгалтерлік шығындар экономикалық шығындардан айқын емес шығындар мен қалыпты пайда шамасына кіші болып келеді.
Өндіріс шығындарын анықтаудағы экономикалық көзқарас шығындардың құрамын белгілеуге және шығын элементтерінің шығарылым көлемін арттыруға әртүрлі қатысатындығын анықтауға мүмкіндік береді.
Қысқа мерзімді өндіріс үдерісінде өндіріс шығындары үшке бөлінеді:
1. Тұрақты шығындар - өнім көлеміне әсер етпейтін тәуелсіз шығындар. Бұл шығындар өнім өндірудің алдында және өнім өндірісі тоқтағанда орын алады. Тұрақты шығындардың құрамына ғимараттарды, құрылыстарды және құрал-жабдықтарды пайдалану шығындары, әкімшіліктік-басқарушылық шығындар, арендалық төлемдер, несиелік төлемдер жатады.
2. Өзгермелі шығындар - өнім көлемінің өзгеруіне байланысты өзгеріп отыратын тәуелді шығындар. Фирма өнім өндірмегенде немесе оны тоқтатқанда мұндай шығындар орын алмайды. Өзгермелі шығындарға шикізаттарға, отын-материалдарға және жалдамалы жұмысшыларға еңбекақы төлеуге кеткен шығындар жатқызылады.
3. Жалпы шығындар - өндірістің тұрақты және өзгермелі шығындарының қосындысы. Фирма үшін бұл шығындар өнімнің белгілі бір көлемін өндірудің ең минималды ақшалай шығындары болып табылады. Өндірілетін өнімнің саны артқан сайын жиынтық жалпы шығындар өседі.
Аталған шығындардың анықталуы мен графиктері төменде көрсетілген.
ТС = FC + VC,
FC = TC / Q,
VC = TC / Q.
Мұнда, ТС (total costs) – жалпы шығындар;
FC (fixed costs) – тұрақты шығындар;
VC (veriable costs) - өзгермелі шығындар;
Q (quant) - өнім көлемі.
(C) TC
Шығындар VC
көлемі
FC
Өнім көлемі (Q)
Сурет 8.1 Өндіріс шығындары
Суреттен көріп отырғанымыздай, тұрақты шығындар абсцисса осіне параллель болып келеді, себебі олар өнім көлеміне байланысты болмайды. Ал өзгермелі шығындардың ауытқымасы жалпы шығын-дардың сипатын қайталап отырады, өйткені бұлар өнім көлемі артқанда немесе төмендегенде әртүрлі бағытта өзгеріп отырады.
Фирманың өндіріс шығындары сапында орташа шығындар мен шекті шығындардың да орын алуы аса маңызды болып табылады. Фирма шешім қабылдау кезінде бұларды міндетті түрде ескереді.
Орташа шығындар – бұл өнім бір бірлігін өндіруге жұмсалған жалпы шығындар. Орташа шығындар жалпы шығындардың өнім көлеміне қатынасы ретінде анықталады:
АС (average costs) = ТС / Q.
Орташа шығындар үшке бөлінеді:
1. Орташа тұрақты шығындар - өнімнің бір бірлігін өндіруге жұмсалған жалпы тұрақты шығындар және ол жалпы тұрақты шығындарды өнім көлеміне бөлу арқылы анықталады:
АFС = FС / Q.
2. Орташа өзгермелі шығындар - өнімнің бір бірлігін өндіруге жұмсалған жалпы өзгермелі шығындар және ол жалпы өзгермелі шығындарды өнім көлеміне бөлу арқылы анықталады:
АVС = VС / Q.
3. Орташа жалпы шығындар – орташа тұрақты және орташа өзгермелі шығындардың қосындысы:
ATC = AFC + ATC.
Шекті шығындар – бұл өнімнің келесі бір бірлігін өндірумен байланысты өндіріске тартылған қосымша шығындар. Бұл шығындар жалпы және өзгермелі шығындардың өзгерісін туындатады және осы шығындар өзгерісінің өнім көлемінің өзгерісіне қатынасы ретінде анықталады:
МС (marginal costs) = ∆TC / ∆Q, немесе МС = ∆VC / ∆Q.
Шекті шығындардың өнім өндіру көлеміне тікелей қатысы болғандықтан, олар тұрақты шығындарға әсер етпейді. Сол себепті, қосымша тұрақты шығындар әрқашанда нөлге тең болады: МFC = 0.
Төмендегі кестеде шекті шығындарды есептеудің жолы көрсетілген. Мысалы:
|
Өндірілген тауарлардың саны, дана |
Жалпы шығындар, долл. |
Орташа шығындар, долл. |
|
42 |
4 200 |
100 |
|
43 |
4 257 |
99 |
|
44 |
4 312 |
98 |
|
45 |
4 365 |
97 |
|
Шекті шығындар |
|
4 257 – 4 200 = тауардың 43-ші данасына 57 доллар жұмсалды 4 312 – 4 257 = тауардың 44-ші данасына 55 доллар жұмсалды 4 365 – 4 312 = тауардың 45-ші данасына 53 доллар жұмсалды
|
8.3 Фирманың табыстары және оның түрлері
Табыс – бұл фирманың өнімнің белгілі бір көлемін сатудан түскен жалпы түсімі. Жалпы түсім нарықтағы тауардың бағасына және өткізілетін өнімнің көлеміне тәуелді болып табылады. Алайда, фирманың табыстарын пайдамен шатастыруға болмайды.
Фирма табыстарының негізгі үш түрі болады:
1. Жалпы табыс – тауардың бағасы мен өнім көлемінің көбейтіндісі.
TR = P×Q.
Мұнда, TR (total revenue) – жалпы табыс;
Р (price) – тауардың бағасы;
Q (quant) - өнім көлемі.
2. Орташа табыс - өнімнің бір бірлігін сатудан түскен түсім және ол жалпы табыстың өнім көлеміне қатынасы ретінде анықталады:
AR = TR / Q.
Мұнда, AR (average revenue) – орташа табыс.
3. Шекті табыс - өнімнің келесі бір бірлігін сатудан түскен қосымша түсім және ол жалпы табыс өзгерісінің өнім көлемінің өзгерісіне қатынасы ретінде анықталады:
MR = ∆ TR / ∆Q.
Мұнда, МR (marginal revenue) – шекті табыс.
Жетілген бәсеке жағдайында фирманың жалпы табысы өнім көлемі өскен сайын арта береді. Ал орташа табыс пен шекті табыс бір-біріне тең болады және олар жетілген бәсеке жағдайында өндірілген өнімге деген сұраныспен анықталады. Жетілген бәсекеде біртекті өнім шығаратын фирма нарықтағы қалыптасқан бағаға әсер ете алмағандықтан оның орташа табысы мен шекті табысы тауардың бағасына тең болады.
Жетілмеген бәсеке жағдайында монополист, олигополист және монополистік бәсекелес фирмалар нарықтағы қалыптасқан бағаға әсер ете алғандықтан өнімнің бағасын шекті табыстан жоғары етіп тағайындайды және сол арқылы үстеме пайда алу мүмкіндігіне ие болады.
8.4 Пайда туралы теориялық көзқарастар.
Фирманың пайдасын барынша арттыру мәселесі
Пайда ұғымы фирманың нарық жағдайындағы экономикалық тұрақтылығын қамтамасыз ететін және оның қаржылық тәуелсіздігіне кепілдік беретін өте күрделі категория ретінде сипатталады. Пайда не өндіру керек, қалай өндіру керек және қанша көлемде өндіру керек деген экономиканың негізгі мәселелерін шешуге көмектеседі. Сондықтанда, өндірілген немесе сатылған тауарлар мен қызметтердің көлемі қанша және олардың бағасы қандай болғанда пайда мейлінше көп болады сұрақ фирмаларды ынталандырады.
Экономикалық теорияның негізгі мектептері пайда туралы теориялық көзқарастарын әртүрлі жеткізді.
Меркантилизм бағыты пайданың қайнар көзін айналыс саласымен мен сыртқы сауда-саттықпен байланыстырады.
Физиократтардың айтуы бойынша, пайда тек ауыл шаруашылығы саласында жасалады. Мұнда табиғат күштерінің әсерінен тұтыну құндары өндіріс шығындарынан әрдайым артып отырады делінеді.
Классиктер А. Смит пен Д. Рикардо қосымша құн материалдық өндіріс салаларында жасалады деп тұжырымдады. Мұнда капиталист пайданы жалдамалы жұмыскер еңбегінің өнімінен алып отырады.
Марксизм теориясы пайданы барлық бастапқы капитал тудырған қосымша құнның өзгерген формасы деп санайды, ал қосымша құнның қайнар көзі болып жалдамалы жұмыскерлердің еңбегі табылады.
Пайданың экономикалық категория ретіндегі мәнін толық түсіну үшін оның атқаратын қызметтеріне де тоқталып өтуіміз қажет. Пайда негізгі екі қызметті атқарады:
1. Бөліп-тарату қызметі – орындауға арналған бағдарламалар мен стратегияларды қаржыландыру мақсатында ақшалай қаражат қорларын құру, капиталдың оңтайлы құрылымын жасау және банкротқа ұшырау қаупін мейлінше төмендету.
2. Ынталандыру қызметі - өндіріс шығындарын барынша төмендету, жаңалықтар мен инновацияларды енгізу, ғылыми-техникалық прогресстің жетістіктерін өндірісте пайдалану.
Сонымен, пайда дегеніміз – бұл тауардың нарықтық сату бағасы мен оны өндіруге жұмсалған шығындардың айырмасы.
Пайданың құру, бөлу, өзара әрекет ету және пайдалану факторлары бар:
1. Құру факторлары: 1) өнімдерді, тауарларды, жұмыстарды, қызметтерді сатудан түскен түсім; 2) материалдық және материалдық емес қорларды сатудан түскен түсім; 3) негізгі құралдарды сатудан түскен түсім; 4) басқа әрекеттерге қатысудан келген табыстар; 5) құнды қағаздардан келген табыстар; 6) айыппұлдар мен өсімпұлдар.
2. Бөлу факторлары: 1) пайданың бюджетке және бюджеттен тыс қорларға бағытталуы; 2) пайданың кәсіпорында қалуы; 3) пайданың қарыздарды өтеу және пайыздарды төлеу үшін банкке бағытталуы; 4) пайданы бөлудің басқа да факторлары.
3. Өзара әрекет ету факторлары: 1) бағалар, тарифтер, алымдар; 2) салықтар және салық мөлшерлемеллері; 3) несиелік пайыз мөлшерлемелері; 4) айналым құралдарының айналымы; 5) өнімнің өзіндік құны; 6) еңбек өнімділігі; 7) қор қайтарымдылығы; 8) қормен қарулану.
4. Пайдалану факторлары: 1) жинақтау және қорлану (өндірісті және ғылымды дамыту); 2) әлеуметтік мұқтаждықтар; 3) күрделі қаржы салымдары; 4) тұтыну (дивиденд, материалдық көмек, т.б.); 5) басқа да шығындарды өтеу.
Пайданың негізгі төрт түрі бар:
1. Бухгалтерлік пайда – айқын шығындарды төлегеннен кейінгі фирманың қарамағында қалған пайданың бір бөлігі. Бухгалтерлік пайданы анықтау үшін сатудан түскен жалпы түсімнен бухгалтерлік (айқын немесе сыртқы) шығындарды алып тастаймыз.
2. Экономикалық пайда – сатудан түскен жалпы түсім мен фирманың барлық шығындары (айқын және айқын емес) арасындағы айырмашылықты білдіретін таза пайда шамасы.
3. Қалыпты пайда – сатудан түскен жалпы түсім мен фирманың жалпы шығындарының теңесуін білдіретін нөлдік пайда.
4. Шекті пайда - өнімнің келесі бір бірлігін сатудан түскен қосымша түсім мен шекті шығындар арасындағы айырмашылықты білдіретін фирманың қосымша таза пайдасы.
Фирманың пайдасын мейлінше арттырудың негізгі екі ережесі бар:
Бірінші ереже: фирма жалпы табыс пен жалпы шығындарды салыстырады. Егер сатудан түскен түсім мен жалпы шығындар арасындағы айырмашылық көп болса, онда фирманың пайдасы мейлінше артады.
Екінші ереже: фирма шекті табыс пен шекті шығындарды салыстырады. Бұл жерде үш жағдай қалыптасады:
-
егер фирманың шекті шығындары шекті табыстан артып кетсе, онда ол өнім өндіруді қықартады; -
егер фирманың шекті шығындары шекті табыстан кіші болса, онда ол өнім өндіруді арттырады; -
егер фирманың шекті шығындары шекті табысқа тең болса, онда ол өнім өндірудің оңтайлы көлемін анықтап жалпы пайдасын максималды деңгейге жеткізеді:
<предыдущая страница | следующая страница>