ДЭЛЬТАПЛАНЕРЬ'ІСТ, -а, м. Той, хто лётае на дэльтаплане, займаецца дэльтапланерызмам.

ДЭЛЬФШ, -а, м. 1. Марская млекакормячая жывёліна сямейства дэльфінавых з чорнай спінай і белым жыватом.

2. Скарасная разнавіднасць батэрфляю.

[Грэч. áеíрпіз.]

ДЭЛЬФШАВЫ, -ая, -ае. 1. Які мае адносіны да дэльфіна (у 1 знач.). Дэльфінавьí тлушч.

2. у знач. наз. дэльфíнавыя, -ых. Сямейства млекакормячых, да якога адносяцца дэльфін, касатка, аднарог і інш.

ДЭЛЮВІЙ, -ю, м. Адклады на схілах гор прадуктаў выветрывання горных народ, перамешчаных пад дзеяннем сілы цяжару і дажджавых вод.

[Лац. áеíгíеге — змываць.]

ДЭЛЮВІЯЛЬНЫ, -ая, -ае. Які мае адносіны да дэлювію. Дзлювіяльныя адклады.

ДЭМАБІЛІЗАВÁНЫ, -ая, -ае. 1. Дзеепрым, зал. пр. ад дэмабілізаваць.

2. у знач. наз. дэмабілізавáны, -ага, м. Той, хто звольнен з арміі па дэмабілізацыі. Што ні дзень, што ні гадзіна — радасць: вяртаюцца дахаты дзмабілізаваныя. Пальчэўскі. Эшалон з дэмабілізаванымі ішоў з Берліна на ўсход. ІПуцько.

' ДЭМАБІЛІЗАВАЦЦА, -зýюся, -зýешся, -зýецца; зак. 1. Перайсці з ваеннага становішча на мірнае (пра ўзброеныя сілы, народную гаспадарку). Дывізія дэмабілізавалася.

2. 
   Звольніцца з* вайсковай службы пасля заканчэння вайны або тэрміну абавязковай службы (пра асабовы састаў). Калі грамадзянская вайна закончылася, ПаўлюкоўсКІ дэмабілізаваўся і заняўся літаратурнай працай. Машара. Юстын ужо адслужыў у арміі, дэмабілізаваўся і зараз працаваў на заводзе паточных ліній. Няхай.
   
3. 
   перан. Аслабіць актыўнасць, гатоўнасць да выканання якіх-н. задач. Так .. павялося: жыццю патрэбны вінаватыя. Інакш людзі страцілі б пільнасць, дэмабілізаваліся бКарпаў.
   

ДЭМАБІЛІЗАВАЦЬ, -зýю, -зýеш, -зуе; зак-, каго-што. Зрабіць, правесці дэмабілізацыю.

ДЭМАБІЛІЗАЦЫЙНЫ. -ая, -ае. Звязаны з правядзеннем дэмабілізацыі. Дэмабілізацыйнае прадпісанне. ДэмабІлізацыйны план. // перан. Які характарызуецца паніжэннем аКтыўнасці, пільнасці, спадам энергіі. ДэмабІлізацыйны настрой.

ДЭМАБІЛІЗАЦЫЯ, -і, ж. 1. Перавод узброеных сіл і народнай гаспадаркі з ваеннага становішча на мірнае. Дэмабілізацыя арміі і флоту. Дэмабілізацыя прамысловасць

2. 
   Звальненне з вайсковай службы асабовага саставу пасля заканчэння вайны або тэрміну абавязковай службы. Дэмабілізацыя радавога і афіцэрскага саставу.
   
3. 
   перан. Аслабленне актыўнасці, гатоўнасці да выканання якіх-н. задач.
   

[Фр. áéтоЫІізаІіоп.]

ДЭМАБІЛІЗОЎВАЦЦА, -аюся, -аешся, -аедца; незак. 1. Незак, да дэмабілізавацца.

2. Зал. да дэмабілізоўваць.

ДЭМАБІЛІЗОУВАЦЬ, -аю, -аеш, -ае. Незак, да дэма эілізаваць.

ДЭМАГАГІЧНЫ, -ая, -ае. Васнаваны п дэмагогіі, пранікнуты ёй. Дэмагагічная пр мова. Дэмагагічны лозунг.

ДЭМАГОГ, -а, м. Той, хто карыстаецца да магагічнымі прыёмамі. Вось, вось яныгарланы-дэмагогі, Правакацыйных, чорна: спраў майстры. Лойка.

ДЭМАГОГІЯ, -і, ж. Падман шырокіх нароíных мае прываблівымі, але лжывымі абяцаянямі і лозунгамі; беспрынцыпнае палітыка» ства. Салдаты супакоіліся, а потым некаторыя з іх самі пачалі выступаць, заклікаюч ўсіх не паддавацца правакацыйнай дэмагогіі. «Полымя». Сцверджанні аб роўнасці палітычных правоў усіх шляхціцаў незалежнаш іх маёмаснага становішча .. — проста дэмагогія і прапаганда. «Полымя». // Разм. Пра ўсякую пустую беспрадметную гаворку, прамову і пад. — Віктар, не разводзь дэмагогіі,— просіць Веньямін.—Пара спаць, гадзіна ночы. Тое, што скажаш, прыкладна вядома. Навуменка.

[Грэч. áёта^б^íа.]

ДЭМАГРАФІЧНЫ, -ая, -ае. Які мае адносіны да дэмаграфіі. Дэмаграфічныя звесткі.

ДЭМАГРÁФІЯ, -і, ж. Навука, якая дасле-

дуе склад, колькасць, змяненне насельніцтва.

[Ад грэч. áётоз — народ і §гарпб — пішу.]

ДЭМАКРАТ, -а, М -рáце, м. і. Прыхільна

дэмакратыі.

2. 
   Член буржуазнай дэмакратычнай партыі.
   
3. 
   Уст. Той, хто паходзіць з народа, прытрымліваецца дэмакратычнага (у 2 знач.) ладу жыцця. Знаёміліся з Касцянком і Барашвым шэсць чалавек: міністр Мікалай Мітлаевіч, дэмакрат са знешняга выгляду і ў адносінах з людзьмі — просты, вясёлы. Шамякін.
   

ДЭМАКРАТКА, -і, ДМ -тцы; Р мн. -так; ж. Жан. да дэмакрат.

ДЭМАКРАТЫЗАВАЦЦА, -зýюся, -зýешся, -зýецца; зак і незак. 1. Стаць (станавіцца) больш дэмакратычным.

2. толькі незак. Зал. да дэмакратызаваць.

- ДЭМАКРАТЫЗАВАЦЬ, -зýю, -зýеш, -зуе; зак. і незак., што. Ажыццявіць (ажыццяўляць) дэмакратызацыю чаго-н. Дэмакратызаваць выбарчую сістэму.

ДЭМАКРАТЫЗАЦЫЯ, -і, ж. Укараненне прынцыпаў дэмакратыі; перабудова дзяржавы, грамадства, арганізацыі і пад. на дэмакратычных асновах. Дэмакратызацыя прафсаюзаў. Дэмакратызацыя кіравання.

ДЭМАКРАТЬ'ІЗМ, -у, м. 1. Прызнанне і ажыццяўленне дэмакратыі. Дэмакратызм савецкага ладу.

2. Уст. Дэмакратычнасць. Дэмакратызм жыцця.

ДЭМАКРАТЫЧНАСЦЬ, -і, ж. Уласціваець дэмакратычнага. Дэмакратычнасць поглядаў: Дэмакратычнасхíь паходжання.

ДЭМАКРАТЫЧНЫ, -ая, -ае. 1. Заснаванн на дэмакратыі, які ажыццяўляе дэмакратыю. Дэмакратычны лад. Дэмакратычная рэспубліка. Дэмакратычныя пераўтварэнні.

2. Уст. Уласцівы шырокім слаям працоўнага люду; просты. Дэмакратычнае выхаванне. Дэмакратычныя манеры.

ДЭМАКРАТЫЯ, -і, ж. і. Палітычны лад, пры якім вярхоўная ўлада належыць народу. С'ацыялістычная дэмакратыя.

Дэман

235

Дэмаралізавацца
2. Спосаб кіраўніцтва якім-н. калектывам, які забяспечвае шырокі ўдзел і рашаючы ўплыў усяго калектыву. Унутрыпартыйная дэмакратыя. Прафсаюзная дэмакратыя.

О Буржуазная дэмакратыя — палітычны лад, пры якім парламентарызм з'яўляецца прыкрыццём дыктатуры буржуазіі над працоўнымі. Народная дэмакратыя — палітычны лад у радзе краін Еўропы, які выконвае функцыю дыктатуры пралетарыяту для ліквідацыі капіталістычных элементаў і пабудовы сацыялістычнай грамадства.

[Ад грэч. áёшоз — народ і кгаíоз — сіла, улада.]

ДЭМАН, -а, м. 1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — бажаство, дух, істота, нешта сярэдняе паміж чалавекам і богам.

2. 
   У хрысціянскай міфалогіі — д'ябал, злы дух, нячыстая сіла.
   
3. 
   перан. Уст. Увасабленне якой-н. страсці, заганы і пад.
   

[Грэч. áаітóп.]

ДЭМАНАЛАГІЧНЫ, -ая, -ае. Які мае адносіны да дэманалогіі. Вобразы беларускіх чарцей падобны да намаляваны! у рускіх дэманалагічных паданнях і апавяданнях. Гарэцкі.

ДЭМАНАЛОГІЯ, -і, ж. Міфічныя уяўленні аб нячыстай сіле, злых духах, дэманах.

[Ад грэч. áаітбп — бажаство, дух і Іо^оз — вучэнне.]

ДЭМАН1ЧНЫ, -ая, -ае. Уласцівы дэману; злы, каварны. // перан. З непакорным, моцным і ўладным характарам. Дэманічная натура.

ДЭМАНСТРАВÁЦЦА, -рýецца; незак. Зал. да дэманстраваць (у 2 знач.).

ДЭМАНСТРАВАЦЬ, -рýю, -рýеш, -рýе; незак. 1. Прымаць удзел у дэманстрацыі (у 1 знач.). Сымон Чуйка тады, калі была дэманстрацыя ў гарадку, таксама быў там. Ён дэманстраваў разам з усімі. Чорны.

2. 
   што. Паказваць што-н. публічна, наглядным спосабам. Дэманстраваць новы кінафільм. Дэманстраваць свае дасягненні на выстаўцы. □ Давялося з вобласці запрасіць лектараў, якія адразу ж перад людзьмі дэманстравалі працэс абнаўлення абразоў, растлумачвалі недарэчнасць боскіх пісьмаў. Сабаленка. // Знарок падкрэсліваць, выстаўляць напаказ што-н. Калі паміж Васілём і Аўгінняю вынікалі нелады, Аўгіння на злосць Васілю, сумыслу дэманстравала сваю прывязанасць да Алесі. Колас. Міхал зразумеў, што тут яму не рады, баяцца яго і нават дэманструюць сваю непрыязнасць. Карпаў.
   
3. 
   што. Сведчыць пра што-н., паказваць сабой на што-н. Дзяржаўны бюджэт Савецкага Саюза наглядна дэманструе перавагі сацыялістычнай сістэмы гаспадаркі перад капіталістычнай.
   

ДЭМАНСТРÁНТ, -а, М -нце, м. Удзельнік дэманстрацыі (у 1 знач.). Усё было спынена рухам дэманстрантаў — трамваі, аўтобусы, таксі. Мікуліч.

ДЭМАНСТРÁНТКА, -і, ДМ -тцы; Р мн. -так; ж. Жан. да дэманстрант.

ДЭМАНСТРÁТАР, -а, м. Той, хто паказвае, дэманструе што-н.

ДЭМАНСТРАТЫЎНЫ, -ая, -ае. 1. Задзірлівы, знарок падкрэслены. Дэманстратыўны адказ. Дэманстратыўныя паводзіны.

2. Звязаны з дэманстрацыяй (у 5 знач.). — Паслаць групу пад., камандай [Майбарады] на той бераг. Так? Яна зойдзе ў тыл, нападзе на батарэю... — Наробіць шуму. Пачне дэманстратыўную атаку. Шамякін.

ДЭМАНСТРАЦЫЙНЫ, -ая, -ае. 1. Які мае адносіны да дэманстрацыі (у 1 знач.). Дэманстрацыйная калона. □ [Рыгор] пачаў падбіваць рабочых на рашучасць, на дэманстрацыйнае выступленне. Гартны.

2. 
   Заснаваны на паказе, на дэманстрацыі (у 2 знач.). Дэманстрацыйны метад выкладання. ІІ Прызначаны для дэманстрацыі (у 2 знач.). Дэманстрацыйная зала. Дэманстрацыйныя ўстаноўкі.
   
3. 
   Тое, што і дэманстратыўны (у 1 знач.). Дзед Піліп змоўк і з дэманстрацыйнай безуважнасцю закурыў сваю., піпку. Зарэцкі.
   

ДЭМАНСТРАЦЫЯ, -і, ж. í. Масавае шэсце для выражэння якіх-н. грамадска-палітычных настрояў. Першамайская дэманстрацыя. Дэманстрацыя пратэсту супроць вайны. □ Рабочыя пачынаюць пераходзіць ад эканамічных стачак да стачак палітычных, да арганізацыі палітычных дэманстрацый пад баявым лозунгам «Далоў самадзяржаўе!». «Полымя».

2. 
   Нагляднае азнаямленне з чым-н., публічны наказ чаго-н. Дэманстрацыя кінафільмаў. Дэманстрацыя экспанатаў на выстаўцы. Спалучыць тлумачэнне з дэманстрацыяй доследаў.
   
3. 
   Дзеянні, ўчынкі і пад., якія выражаюць пратэст супроць каго-н.; задзірлівыя паводзіны. Гэта выйшла, як і хацеў таго Гунава, падкрэслена непрыязна. Але Сімон, які зразумеў дэманстрацыю Гунавы, зрабіў такі выгляд, што нічога непрыемнага ў гэтым для сябе не бачыць. Самуйлёнак. Гутарка брала прыкры напрамак. У ёй гучала ўскосная дэманстрацыя супроць Рыгора. Гартны.
   
4. 
   Праяўленне, сведчанне чаго-н. Выбары ў Саветы з'яўляюцца велічнай дэманстрацыяй адзінства і згуртаванасці савецкага народа.
   
5. 
   Ваенная аперацыя, якая мае на мэце адцягнуць увагу праціўніка ад месца галоўнага ўдару.
   

[Ад лац. áетопвíгаііо — паказванне.]

ДЭМАНТАЖ, -ý, м. Разборка машын, станкоў, абсталявання і інш. пры рамонце або перамяшчэнні іх на новае месца.

[Фр. áéтопíа§е.]

ДЭМАНТÁЖШК, -а, м. Той, хто займаецца дэмантажом.

ДЭМАНЦІРАВАЦЦА, -руецца; незак. Зал. да дэманціраваць.

ДЭМАНЦІРАВАЦЬ, -рую, -руеш, -руе; зак. і незак., што. Зрабіць (рабіць) дэмантаж. Дэманціраваць завод.

[Ад фр. áéтопíег.]

ДЭМАРАЛІЗАВАНЫ, -ая, -ае. 1. Дзеепрым, зал. пр. ад дэмаралізаваць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў стане ўпадку, дэмаралізацыі. Дэмаралізаваная армія. □ Слова «партызаны» лунала над усім гэтым натоўпам напалоханых, дэмаралізаваных людзей. Лынькоў.

ДЭМАРАЛІЗАВАЦЦА, -зýюся, -зýешся, -зýецца; зак. і незак. 1. Стаць (станавіцца) дэмаралізаваным. Салдаты ўсё больш дэмаралізаваліся, адчайваліся, цэлымі групамі адставалі. Мележ.

Дэмаралізаваць

2. толькі незак. Зал. да дэмаралізаваць.

• _ ДЭМАРАЛІЗАВАЦЬ. -зýю, -зýеш, -зуе; зак.

і незак., каго-што. Выклікаць (выклікаць)

дэмаралізацыю. Дэмаралізаваць праціўніка.

ДЭМАРАЛІЗАТАР, -а, м. Разм. Той (тое),

што дэмаралізуе каго-, што-н.

ДЭМАРАЛІЗАЦЫЯ, -і, ж. 1. Упадак нораваў, маральнае разлажэнне. Дэмаралізацыя арыстакратыі.

2. Упадак духу, дысцыпліны. Дэмаралізацыя арміі, а Было ясна, што з дапамогаю салдат і афіцэраў, якія спачуваюць пам, было лягчэй выканаць задачу дэмаралізацыі тылу ворага. Казлоў. ГФр. áéтогаíізаíіоп.1

ДЭМАРКАЦЮЙНЫ, -ая, -ае. Які мае адносіны да дэмаркацыі. Дэмаркацыйны знак. О Дэмаркацыйная лінія гл. лінія. ДЭМАРКАПЫЯ. -і, ж, 1. Устажўлелве і абазначэнне на мясцовасці граніцы паміж сумежнымі дзяржавамі на аснове заключаных пагадненняў.

2. Адмежаванне амярцвелых участкаў тканкі ад здаровых. [Фр. áéшагсаíіоп.]

ДЭМАРШ, -у, м. Дыпламатычнае выступленне, зварот (у форме ноты, заявы і пад.) адной дзяржавы да другой з мэтай выразіць пратэст, перасцярогу, дамагчыся ўступак і пад. Дэмарш пасла.

ГФр. áéтагсЬе.]

Д5МАС, -у, м. Кніжн. Народ, непрывілеяваныя слаі насельніцтва ў класавым грамад-

СТРР.

[Грэч. Ьётоз.]

ДЭМАСКІРАВАЦЬ, -рую. -вуеш, -руе; _ зак. і незак., каго-што. Зняць (знімаць) маскіроўку; паказаць (паказваць) праціўніку што-н., парушыўшы маскіроўку. Байцы прамоклі да ніткі, але кастроў разводзіць Ермакоў не дазволіў, каб не дэмаскіраваць брыгаду. Мележ. •— Сваім стрэлам вы дэмаскіравалі нас і тым самым зрабілі злачынства. Сабаленка.

[Ад фр. (^éта8^^ег.]

ДЭМАСКІРОЎКА. -і, ДЫ -роўны, ж. Дзеянне паводле знач. дзеясл, дэмаскіраваць.

ДЭМІЛІТАРЫЗАВАНЫ, -ая, -ае. Дзеепрым, зал. пр. ад дэмілітарызаваць.

О Дэмілітарызаваная зона гл. зона.

ДЭМІЛІТАРЫЗАВАЦЬ, -зýю, -зýеш, -зуе; зак. і незак., што. Правесці (праводзіць) дэмілітарызацыю; раззброіць (раззбройваць).

ГФр. áéтіШагізег.І

ДЭМІЛІТАРЫЗАЦЫЯ, -і, ж. Поўнае або частковае раззбраенне якой-н. дзяржавы, забарона мець ёй ваенную прамысловасць, рэгулярную армію і пад.

ДЭМІСЕЗОН, -у, м. Разм. Паліто, якое носяць вясной і восенню. Я тулюся да акна, а потым устаю, ускідаю на плечы свой дэмісезон і, зірнуўшы яшчэ раз на суседа, іду з купэ. Галавач. Нізенькі аптэкар, наставіўшы каўнер дэмісезону, пабег дахаты, прытанцоўваючы ад холаду. Мікуліч.

ДЭМІСЕЗÓННЫ, -ая, -ае. Які носяць вясной і восенню. Дэмісезоннае паліто.

[Ад фр. áеті-заізоп — пераходная пара года.1

ДЭМІУРГ, -а. м. Кніжн. Тварэц; актыуная арганізуючая сіла.

[Грэч. áетіцг§08.]

5° Дэнатурацт —

ДЭМОГРАФ, -а, м. Спецыяліст У галін» і дэмаграфп.

ДЗМШНГ, -у, ле. Продаж тавараў на зясг нім рынку па заніжаных цэнах з мэтай ь цяснення канкурэнтаў. [Англ. сíшпріп^.]

ДЭМШНГАВЫ, -ая, -ае. Які мае адносінда дэмпінгу. Дэмпінгавыя цэны.

ДЗМГГФЕР, -а, м. 1. Прыстасаванне плягашэння механічных ваганняў, якія ўзшкаюці у машынах і прыборах у час работы.

2. Прыстасаванне для спынення хістаннí струн у мнагаструнных музычных інструментах.

[Ням. Башрíег.]

ДЭМУНІЦЫПАЛІЗАВÁЦЦА, -зýепца; шзак. Зал. да дэмуніцыпалізаваць.

ДЭМУНШЫПАЛІЗАВАЦЬ, -зýю, -зÝе; -зуе; зак. і незак., што. Цравеспі (правомг: дэмупіцыпалізацыю.

ДЭМУНІЦЫПАЛІЗАЦЫЯ, -і, ж. Зварот ганей муніцыпалізаванай маёмасці былым я ўладальнікам.

ДЭНАМШАЦЫЯ, -і, ж. Змяненне намінапь> най вартасці грашовых знакаў для стабіíізацыі валюты і спрашчэння разлікаў.

[Ад лац. áепотіпаíіо — перайменаванне.]

ДЭНАНСАВАННЕ, -я, н. Дзеянне паводм знач. дзеясл, дэнансаваць.

ДЭНАНСАВАЦЦА, -сýецца; незак. Зал. Зí дэнансаваць.

ДЭНАНСАВАЦЬ, -сýю, -сýеш, -сýе; зак. і незак., што. Аб'явіць (аб'яўляць) аб несапраўднасці міжнароднага дагавору, пагаднення і пад. Дэнансаваць дагавор. |

[Ад. фр. áéпопсег.]

ДЭНАНСÁЦЫЯ, -і, ж. Заява адной дзяржавы другой аб скасаванні заключанага паміж імі дагавору.

[Фр. áéпопсіаііоп.]

ДЭНАТУРАВАННЕ, -я, н. Дзеянне паводм знач. дзеясл, дэнатураваць.

ДЭНАТУРАВАНЬІ, -ая, -ае. Атрыманн шляхам дэнатурацыі. Дэнатураваны спірт.

ДЭНАТУРАВАЦЦА, -рýецца; незак. Зал. к дэнатураваць.

ДЭНАТУРАВАЦЬ, -рýю, -рýеш, -рýе; зак. і незак., што. Зрабіць (рабіць) дэнатурацыю. Дэнатураваць спірт.

ДЭНАТУРАЛІЗАВАЦЦА, -зýюся, -зýешся, -зýецца; зак. і незак. 1. Выйсці (выходзіць) з падданства той ці іншай дзяржавы. ₄

2. толькі незак. Зал. да дэнатуралізаваць.С

ДЭНАТУРАЛІЗАВАЦЬ, -зýю, -зýеш, -зуе; зак. і незак., каго. Правесці (праводзіць) дэнатуцалізацыю.

ДЭНАТУРАЛІЗАЦЫЯ, -і, ж. Выхад грамадзянін з падданства той ці іншай дзяржавы па ўласнаму жаданню або пазбаўленне яго гэтага падданства па рашэнню дзяржаўных органаў.

ГФр. áéпаШгаІізаІіоп.]

ДЭНАТУРÁТ, -у, М -рáце, м. Дэнатураваны спірт.

ДЭНАТУРÁЦЫЯ, -і, ж. Змяненне уласцівасцей бялку пад уплывам хімічных і фізічных умоў.

О Дэнатурацыя спірту — дабаўленне ў спірт атрутных або непрыемных на смак рзчываў, каб зрабіць яго непрыгодным для піцця. [Фр. áéпаíцгаíіоп.]

Дэнацыфікаваць 237 Дэратызацыя

ДЭНАЦЫФІКАВАЦЬ, -кую, -кýеш, -кýе; зак. і незак., што. Правесці (праводзіць) дэнацыфікацыю.

ДЭНАЦЫФІКÁЦЫЯ, -і, ж. Выкараненне нацызму (фашызму) у Германіі пасля другой сусветнай вайны.

ДЭНАЦЫЯНАЛІЗАВÁЦЦА, -зýюся, -зýешся, -зýедца; зак. і незак. 1. Страціць (страчваць) нацыянальныя асаблівасці.

2. толькі незак. Зал. да дэнацыяналізаваць.

ДЭНАЦЫЯНАЛІЗАВÁЦЬ, -зýю, -зýеш,-зýе; зак. і незак., што. Правесці (праводзіць) дэнацыяналізацыю (у 1 знач.).

ДЭНАЦЫЯНАЛІЗАЦЫЯ, -і, ж. 1. Зварот раней нацыяналізаванай маёмасці былым яе гаспадарам.

2. Страта нацыянальных асаблівасцей (мовы, культуры і пад.).

ДЗНДЗІ, нескл., м. Уст. Вытанчана, элегантна адзеты свецкі чалавек; франт.

[Англ. áапáу.]

ДЭНДРАЛАГÍЧНЫ, -ая, -ае. Які мае адносіны да дэндралогіі. Дэндралагічныя працы.

ДЭНДРАЛОПЯ, -і, ж. Раздзел батанікі, які вывучае дрэвы і кустовыя расліны.

[Ад грэч. áепáгоп — дрэва і 1о§оз — вучэнне.]

ДЭНДРАРЫЙ, -я, м. Участак батанічнага саду або спецыяльны сад, дзе ў адкрытым грунце культывуюцца розныя віды дрэў і кустоў.

[Ад грэч. áепáгоп — дрэва.]

ДЭНДРÓЛАГ, -а, м. Спецыяліст у галіне дэндралогіі.

ДЭНДРЫТ, -а, М -рыце, ле. 1. Чуллівы, звычайна разгалінаваны адростак нервовай клеткі.

2. Незакончаны ў развіцці крышталь папараце- або дрэвападобнай формы.

[Ад грэч. áепáгоп — дрэва.]

ДЭНЦІН, -у, м. Моцнае косцепадобнае рэчыва, якое складае асноўную масу зуба.

[Ад лац. áепз, áепгіз — зуб.]

ДЭПА31Т, -у, М -зíце, м. Грошы або каштоўньгя паперы, якія ўносяцца ў крэдытную ўстанову (банк, натарыяльную кантору і пад.) для перадачы іх крэдытору або для хавання.

[Ад лац. (Іерозіглíт — рэч, здадзеная для хавання.]

ДЭПА31ТАР, -а, м. Укладчык дэпазіту.

ДЭПАЗІТНЫ, -ая, -ае. Які мае адносіны да дэпазіту. Дэпазітная квітанцыя.

ДЭПАНÉНТ, -а, М -нце, м. 1. Тое, што і дэпазітар.

2. Асоба, якой належыць грашовая сума, не выплачаная прадпрыемствам або ўстановай па якой-н. прычыне ва ўстаноўлены тэрмін.

ДЭПАНЁНЦКІ, -ая, -ае. Які мае адносіны да дэпанента. Дзпанепцкі рахунак.

ДЭПАНІРАВАННЕ, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл, дэпаніраваць.

ДЭПАНІРАВАЦЦÁ, -руецца; незак. Зал. да дэпаніраваць.

ДЭПАНІРАВАЦЬ, -рую, -руеш, -руе; зак. і незак., што. 1. Унесці (уносіць) дэпазіт.

2. Перадаць (перадаваць) на захаванне. Дэпаніраваць ратыфікацыйныя граматы.

[Ад лац. íеропеге.]

ДЭПАРТÁМЕНТ, -а, М -нце, м. 1. У царскай Расіі і некаторых капіталістычных краінах — аддзел міністэрства ці іншай вышэйшай

дзяржаўнай установы або самастойны орган. Дэпартамент земляробства. Дэпартамент паліцыі.

2. Назва ведамства, міністэрства ў ЗША, Швейцарыі і некаторых іншых дзяржавах. Дзяржаўны дэпартамент.

3, Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Францыі. Дэпартамент Сена.

О Дзяржаўны дэпартамент — міністэрства замежных спраў у ЗША.

[Фр. áéрегíетеш;.]

ДЭПАРТАМЕНЦКІ, -ая, -ае. Які мае адносіны да дэпартамента. Дэпартаменцкі чыноўнік.

ДЭПЕША, -ы, ж. 1. Спешнае данясенне (дыпламатычнае, ваеннае і пад.). Паслаць кур'ера з дэпешай. пі А ў Токіо пойдзе дэпеша з тэкстам зашыфраваным. Дудар.

2. Уст. Тэлеграма.

[Фр*. áéрёсЬе.]

ДЭПО, нескл., н. 1. Спецыяльна прыстасаванае месца, будынак для стаянкі і рамонту лакаматываў, вагонаў і інш. Тралейбуснае дэпо. □ Тут [у чыгуначным пасёлку] сыходзіліся дзве чыгункі, было дэпо, розныя майстэрні. Лынькоў. Рамонт робіцца вядома як: вагон адчапляюць ад састава і накіроўваюць у дэпо. Васілёнак.

2. Уст. Склад.

О Пажарнае дэпо — будынак для пажаряых машын.

[Фр. áéрóí.]

ДЭПОВЕЦ, -пóўца, м. Разм. Рабочы дэпо. ■Г колькі вунь гэтых вагонаў, цэлы пасёлак — жывуць у іх дэпоўцы. Лынькоў.

ДЭПОЎСКІ, -ая, -ае. Які мае адносіны да Дэпо (у 1 знач.). Дэпоўскі рабочы. □ Гул магораў цяжкі, абрывісты, поўніў усё паветра, аж звінелі шыбы дэпоўскіх акон. Лынькоў.

ДЭПРЭСІУПЫ, -ая, -ае. Які мае адносіны Да дэпрэсіі. Дэпрэсіўны стан арганізма. Дэпрэсіўныя з'явы ў капіталістычнай эканоміцы.

ДЭПРЭСІЯ, -і, ж. 1. Заняпад, застой гаспадаркі ў капіталістычнай краіне. Экапамічная дэпрэсія.

2. Хваравіта прыгнечаны душэўны стан чалавека.

[Ад лац. áергеззіо — прыгнечанне.]

ДЭПУТАТ, -а, М -тáце, м. 1. Выбарны прадстаўнік, член выбарнай дзяржаўнай установы. Дэпутат Вярхоўнага Савета. Дэпутат сельсавета.

2. Выбраная або прызначаная асоба, упаўНаважаная выконваць якое-н. даручэнне. Сцяпана выбралі дэпутатам і адправілі яго да настаўніка. Колас.

[Лац. áерцíаíцз.]

ДЭПУТАТКА, -і, ДЫ -тцы; Р мн. -так; ж. Жан. да дэпутат.

ДЭПУТАЦКІ, -ая, -ае. Які мае адносіны да Дэпутата, належыць яму. Дэпутацкія абавязкі. Дэпутацкае пасведчанне.

ДЭПУТАЦЫЯ, -і, ж. Група выбраных асоб. Што дзейнічае па даручэнню якой-н. арганізацыі або калектыву. Дэпутацыя рабочых для перагавораў з фабрыкантам.

[Фр. áéрцíаíіоп.]

ДЭРАТЫЗАЦЫЯ, -і, ж. Сукупнасць мер, накіраваных на знішчэнне грызуноў.

[Фр. áéгаíізаііоп.]

Дзраш

238

<предыдущая страница | следующая страница>